7:00πμ. Πρωινός καφές. Με συνδυασμούς. Συνδυασμούς βημάτων. Πριν ακόμα ξυπνήσω καλά καλά. Χορεύω νοητικά ακούω τη μουσική μεσα μου και με οδηγεί χορευτικά. Σήμερα διδάσκω στο 2ο και 3ο Έτος της Επαγγελματικής Σχολής της Λυρικής. Οι ασκήσεις του μαθήματος μου ειναι έτοιμες πριν ακομα φύγω απο το σπίτι. Όλες μου οι ετοιμασίες ειναι χορευτικές. Μεχρι τη στιγμή που θα κλείσει η πόρτα του σπιτιού. Και συνεχίζει. Πιάνω τον εαυτό μου στο αυτοκίνητο να τραγουδάει. Φτάνω στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Τραγουδάω. Κρατάω τον εαυτό μου να μην χορέψει. Τουλάχιστον όχι ακομα. Ετοιμάζομαι στο καμαρίνι. Ξαναθυμάμαι τους συνδιασμους. Κάνω ζέσταμα και γυμναστική. Ανεβαίνω στον 6ο όροφο που ειναι η σχολή. Έχουν τη πιο ωραία θέα.
10:00 πμ: Ειναι ώρα για μάθημα. Σήμερα ειμαι απο την “άλλη” πλευρά. Η διδασκαλία συνοδεύεται και αυτή απο έμπνευση. Μεγάλη εφευρετικότητα. Προσέγγιση με διαφορετικους τροπους. Να καταλάβουν. Να λειτουργήσει ο νους. Να δημιουργήσεις νοερές εικόνες με τις λεξεις και πραγματικές με το σώμα σου. Χρειάζεται και τη δική τους ύψιστη συμμετοχή. Δίνεις και παιρνεις πίσω. Ειναι αυτή η ικανοποίηση οτι κατάλαβαν και ειναι ενα, δυο, δέκα βήματα παραπέρα. Δεν ειναι ίδιοι με πριν. Ούτε και εγώ ειμαι ίδια με πριν. Το μάθημα τελειώνει. Χαλαρώνουν αλλά ειναι γεμάτοι ενέργεια. Μιλούν, αστειεύονται. Τους παρατηρώ. Έναν έναν. Θα ειναι οι πρωταγωνιστες που θα ζωντανέψουν και θα δώσουν κίνηση στη μουσική. Χαμογελώ.
Έχω και άλλο λόγο να χαμογελώ. Πάλι θα βρεθώ στα άδεια στούντιο να αναζητήσω νέα βήματα για αυτούς. Σαν να ειμαι η ίδια στη παράσταση. Επάνω στη σκηνή. Φαντάζομαι τα φώτα, τη χορογραφια. Γνωρίζω ακριβως ποιος θα χορέψει σε ποιο κομμάτι. Σαν να έχει ανοίξει ενα “κανάλι” και μου δίνει τις πληροφορίες. Φαντάζομαι τα κοστούμια. Παίρνω γρήγορα τις σημειώσεις μου και αρχίζω να σχεδιάζω τι θα φορούν. Πάλι με ξεγέλασε ο χρόνος και οι πληγές στα πόδια μου που άνοιξαν απο τις πουέντ ειναι εκεί να μου θυμίσουν οτι πρεπει να σταματήσω.
Γυρίζω σπίτι. Λαμβάνω ενα ευχάριστο mail κοιτώντας το κινητό. Με κάλεσαν να χορέψω σε γκαλά χορού στην Ιταλία. Η χαρά μου δεν περιγράφεται. Πρεπει να μιλήσουμε για τις λεπτομέρειες για το guesting. Τι θα χορέψουμε. Τι θα φορέσουμε. Το συζητάμε μαζί με τον Βαγγέλη. Ανυπομωνώ να ξεκινήσουμε.
+ Απόσπασμα απο τη συνέντευξη μου στο The One Weeks Journal του ελc blog και στον Δημήτρη Κωνσταντινιδη. Διαβάστε περισσότερα για όλο το ημερολόγιο εδώ http://www.elculture.gr/blog/article/the-one-weeks-journal-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AE/
Comments